12 juli | Bonjour

Gepubliceerd op 12 juli 2018 om 20:10

Dat we de taalgrens over zijn gegaan vanochtend was wel te merken. Op de vroege ochtend de hele tijd met 'bonjour' begroet worden is toch wel even wennen.

We hebben vandaag 59 km gefietst, waarvan een groot deel lichtelijk omhoog ging. Niet iedereen had het daar even makkelijk mee, maar uiteindelijk is het wel goedgekomen, want gelukkig konden we ook zo'n 4 km naar beneden rollen.
Met de navigatie ging het weer niet helemaal soepel vandaag. Zodra we in het stadje Namur aankwamen, hebben we een afslag gemist, waardoor we zowat de hele stad twee keer door zijn gefietst, voordat het eindelijk tot ons door drong dat we maar eens de weg moesten vragen.
Omdat mijn Frans natuurlijk excellent is, mocht ik dat even doen.
Ik haalde diep adem, pakte ons kaartje waar we niks van snapten omdat we niet wisten waar we ons bevonden, bereidde mezelf mentaal voor, ging in mijn hoofd nog even die zo goed ingestudeerde zin na ("Pardon, est-ce que je puis vous poser une question?") en stapte op twee Belgische vrouwen af.
De weg heb ik kunnen vragen, alleen ging het niet helemaal volgens plan. Het enige dat uit mijn mond kwam was: "nous cherchons" en toen wees ik naar het kaartje. Wat de vrouw met wie ik sprak daarna ratelde, weet ik niet, maar ze wees wel de goede kant op, dus we zijn uiteindelijk goed aangekomen.

Vanmiddag hebben we de vele maïs- en graanvelden naast de weg verruild met wat bergen en het Belgische deel van de Maas aan onze linker kant.

Onze camping ligt in Profondeville, een dorpje aan de voet van een heuvel, die wij voor de camping helaas op moesten. Na 59 km die laatste steile heuvel, was niet zo'n succes, al heeft mijn broertje de top wel fietstend behaald.
Nu komen we even bij van deze vermoeiende heuvel het vele Frans om ons heen en bereidden ons voor op het moment dat we Frankrijk bereiken en er geen Vlaamse mensen meer om ons heen zijn die ons kunnen redden.

Bonsoir!

Reactie plaatsen

Reacties

Ulrike Breger
7 jaar geleden

Hallo Elisa,
wir hoffen, dass Deine Prellungen und Schürfwunden Dich nicht mehr plagen. Nun hast Du viel Gelegenheit, Französisch zu sprechen und zu hören.
(Übrigens hat Deine Mama auch mal Fr. gelernt) Und Mattis war heute der Stärkste? Super !
Liebe Grüße, Ulrike und Manfred